7 Ağustos 2013 Çarşamba

Ayrılık Mızıldanmaları



Merhaba,

Yine içim dışıma çıkana kadar ağlamak istiyorum. Sanırım bu benim aylık rutilerimden biri. Her an terk edilme korkusu yaşayan birinin hayali gerçek olur. Ve terk edilir. Yarım kalır herşey ve ağlamak gelir isanı içinden. Zaten elinde de pek fazla Bir şey gelmez ki. Bağırmak istersin avazın çıktığı kadar. Ya da kavga etmek ister canın..

İşte yalnızılığın korkutuculuğu içine girmeye başlar. Kemirir içini. Tek başınaydın zaten. En başıdan biliyordun. Olmayacaktı. Şimdi tescilli bir yalnızsın.. Tescilli yalızlığın sponsoru tescilli yalnızlar olabilir ancak.. açarsın Birsen Tezeri, Cem Adrianı. Onlar başlarlar seni sana anlatmaya..

Her son ölüm gibidir. Arta kalanlar hep yarı yaşanmış hisseder kendilerini. Yanlızlığı perçileştitir. Bitirir. Yaşamla arana girer. Kimsesizleşmektir bu. Yanlızlığına çekilemek.. kendini korumaya almak.. Sanki çokta korumaya ihtiyacın varmış gibi..

Ölüm getirir aklına ayrılık.. ölüm en kötüsüdür çükü ayrılıkların.. bir kuyunun içerisine hapsedersin kendini. Bazen çok konuşursun kendi kendinle. Bazen. Çok ağlarsın. Bazen gülersin.. saçmalarsın işte.

Çünkü bitmiştir. Kimse de anlamaz zaten seni. Her şey gelirken üstüne sen kaçmak istersin. Başaramazssın. Üstüden geçerler silidir gibi.. Ya da başka bedenlere sarılırsın, yanlızlığını tuza basarsın.. daha çok acıtır.. daha çok ağlarsın.. başka bedelerin kokusudan bıkarsın.. ama yapamazsın yanlız. Çükü bilirsin. O yanlız değil ve olmaycakta.. yeniden ağlarsın.. yeniden bağırmak istersin belki

Ama sora azalır acın. Dingin sulara demir atmaya başlarsın.. fırtınalardan çıkarsın. Bıkarsın denizden. Deniz tutar çünkü seni karaya çıkarsın bir daha denize girmeyecekmiş gibi. Tövbe edersin. Lanet edersin.
İşte ozaman yazmaya başlarsın.. konuşmaktan ve ağlamakta arta kalan zamnında yazarsın.. yazarsın. Ve yazarsın. Atarsın bir mızrak gibi sözlerini boş kağtlara. Yanlızlığını bağırısın. Kimsesizliğini.. Güneşin doğacağını bile bile geceye küfretmektir yaptığın. Bilirsin ama yaparsın. Yapmassan boğulursun çünkü.


Ve sadece bakarsın, doğacak günün şafağına. Çünkü pandoranın kutusunda kilitli kalmıştır umutsuzluk ve sen umut edersin. Padoranın hikayesine inanmadığın halde. Oyuncağını kaybetmiş birçocuk gibi beklersin. Beklersin. Ve beklersin yanlızlığınla..


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder